FILMY KRÓTKOMETRAŻOWE I DOKUMENTALNE:

• „Szymon Python – portret wewnętrzny” – 2003, reż. Iwona Strzałka
• „Doktor Ząbek i legenda Zębolandii” – 2006, Colgate
• „Piramidy w Bośni – mit czy rzeczywistość” – 2007, prod. Oblicza Historii
• „Konfident” – 2009, reż. Rafał Kapeliński
• „Sprawa Janusza W. - Dekalog 89+ Vol. 2" – 2009, reż. Wojciech Jagiełło
• "Caissa" - 2012, reż. Marcel Woźniak
• "Zasady gry" - 2013, reż. Wojciech Jagiełło
• "Maksimum przyjemności" - 2013, reż. Katarzyna Trzaska

Koprodukcje etiud studenckich szkół filmowych: Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi oraz Wydziału Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach.

FILMY FABULARNE:

• „Owoce miłości” – 2001, reż. Marek Żydowicz

Film opowiada historię 14-letniego chłopca z przeciętnej, średnio zamożnej rodziny mieszkającej w zubożałej dzielnicy dużego miasta. Rodziny zdawać by się mogło stabilnej, w której jednak nieustannie rozgrywają się jakieś małe wojny, popełnia się przestępstwa, których nikt nie dostrzega i nie próbuje powstrzymać, których nikt nie osądza. To samo zdarza się w szkole, w otoczeniu rodziny chłopca. A wszystko to dzieje się pod pozorem miłości, sympatii do niego lub troski o jego dobro. To prowadzi do tragedii...

FILMY FABULARNE KRÓTKOMETRAŻOWE:

• „Moja śpiąca wojenka”- 2008, reż. Christophe Falconnet
• „Słodka blond”- 2009, reż. Mateusz Józefowicz

FILMY DOKUMENTALNE:

• „KLIK” – 2001, 38 min.

"KLIK" jest dokumentalnym zapisem sesji nagraniowej muzyki do filmu "Mulholland Drive" w reżyserii Davida Lyncha. Reżyser wraz z kompozytorem, Angelo Badalamentim, z którym współpracuje od czasu realizacji "Blue Velvet" nagrywają muzykę symfoniczną z Orkiestrą Filharmonii Praskiej w studiu w Pradze. Obserwujemy wyjątkowy, intymny proces twórczy, w którym w wyniku starcia się dwóch osobowości, abstrakcyjne pomysły krystalizują się w skomplikowaną materię muzyki filmowej. Stajemy się świadkami narodzin brzmienia tak charakterystycznego dla ilustracji muzycznych wszystkich filmów Lyncha. Sam Lynch, a także Badalamenti oraz zaangażowani w proces nagraniowy muzycy i technicy dźwięku dzielą się z nami spostrzeżeniami na temat specyfiki tego gatunku muzycznego. Film jest próbą wejścia za kurtynę magicznego świata kreowanego przez jednego z kultowych twórców współczesnej sztuki filmowej.

• „Trzy spełnione marzenia”- 2003, 29 min.

Nieskazitelnie czysty i świeżo wyprasowany mundur żołnierza polskiego wisi na wieszaku zaczepionym na drzwiach stuletniej szafy. Kamera błądzi po baretkach licznych odznaczeń bojowych. Trzy krzyże Virtuti Militari, medale za odwagę i męstwo. Krzyż Walecznych. Czapka z generalskim otokiem. Biała koszula. Zbliżenie rąk starego człowieka. Wkłada mundur i zapina guziki. Pedantycznie wygładza fałdy materiału. Gdy wkłada czapkę, widzimy po raz pierwszy jego twarz. Człowiek w mundurze to 96-letni generał Michał Gutowski. "Miałem 10 lat gdy postanowiłem, że będę się starał w życiu spełnić trzy marzenia. Po pierwsze postanowiłem zostać reprezentantem Polski w jeździectwie, po drugie bardzo chciałem zostać ułanem, dowódcą szwadronu, po trzecie, myślałem - jak kiedyś będzie wojna o wolną Polskę, to zasłużę się i zdobędę Virtuti Militari. Ułański szwadron na potężnych bojowych koniach wjeżdża stępa na dziedziniec walewickiego pałacu. Dowódca na czarnym ogierze. Wyprostowana sylwetka. Mundur przedwojennego rotmistrza. Widać jak leciutko poddaje się ruchom wierzchowca i jednocześnie panuje nad nim sposób doskonały. Generał Gutowski stoi na dziedzińcu pałacu w Walewicach i długo patrzy za znikającym szwadronem. Wieczór. Wygodny fotel. Szczupła, wysportowana sylwetka generała w eleganckim garniturze o angielskim kroju. Szpakowate włosy. Wydaje się, że jest o 25 lat młodszy, że ma najwyżej siedemdziesiątkę. "Pierwszego kuca dostałem od ojca gdy miałem roczek. Wcześniej nauczyłem się jeździć niż chodzić. Mieszkaliśmy w majątku w Wielkopolsce. Pochodzę ze starej polskiej szlachty. Gdy miałem dziesięć lat, uciekłem wraz ze starszym o dwa lata bratem na wojnę bolszewicką. Był rok 1920...." Ciąg dalszy opowieści Gutowskiego o swoim życiu. Świetna, trochę staromodna polszczyzna. Doskonała pamięć, wartka narracja. Obrazy ze szkoły kadetów w Poznaniu. Akademia Wojskowa w Grudziądzu. Wrzesień 1939 roku. Został dowódcą szwadronu. We wspaniałej, przegranej kampanii, w bitwie nad Bzurą ma swój - niewielki w skali całej batalii - sukces. Z rąk hitlerowców odbija na czele kilkudziesięciu jeźdźców pałac w Walewicach. Nawet nie wie, że schroniła się w nim jego żona z malutkim synkiem. Generał Kutrzeba wymienia go w rozkazie jako bohatera. Dywizja generała Maczka. Dowodzi szwadronem czołgów w Dywizji Kawalerii Pancernej. Bitwa o przyczółek normandzki. Bierze do niewoli niemieckiego generała. Pierwsze Virtuti Militari. Potem dwa następne. Trzy spełnione marzenia.

• „Kilka kromek chleba” – 2005, 26 min.

Film dokumentalny ukazujący sylwetkę Mieczysława Ciechońskiego na tle kilku miesięcy z jego życia. Nakręcony został głównie podczas spotkania byłych więźniów obozu koncentracyjnego we Flossenburgu. Przyjechali tam z wielu krajów na zaproszenie bawarskiego rządu i władz Flossenburga. Film stara się wyjaśnić między innymi kwestię, dlaczego w domu państwa Ciechońskich po wojnie nie wyrzucano nigdy resztek chleba.

• „Zapomniana symfonia” – 2005, 13 min.

W roku 1998 Marek Żebrowski, polski kompozytor tworzący w Hollywood, odwiedził blisko dziewięćdziesięcioletnią Elżbietę Wars, wdowę po Henryku Warsie – twórcy muzyki do wielu przedwojennych polskich przebojów filmowych i kabaretowych. W czasie przeglądania pamiątek po kompozytorze natknął się na plik zapisanych kart papieru nutowego. Podszedł do fortepianu i zagrał… Plik nut okazał się zapisem klasycznej symfonii – muzyki poważnej zupełnie niepasującej do Warsa, twórcy muzyki rozrywkowej. A jednak był to Wars… Wars, jakiego nikt nie znał… Marek Żebrowski poświęcił temu odkryciu kolejnych 6 lat pracy. Prawykonanie dzieła odbyło się w Łodzi 7 czerwca 2005 roku w Filharmonii Łódzkiej. Orkiestrą dyrygował Krzesimir Dębski, Marek Żebrowski wykonał koncert fortepianowy. Z okazji prapremiery symfonii do Polski przyjechały dzieci Henryka Warsa – Danuta i Robert, dziś ludzie po siedemdziesiątce. Rodzeństwu towarzyszyła pani Irena Anders, żona generała, wykonawczyni piosenek Warsa i członkini jego wojennego zespołu. Sentymentalna podróż z kamerą po miejscach związanych z Henrykiem Warsem wpleciona w opowieść o wielkim odkryciu…

• „Władysław Kozioł – twórczość witrażownicza” – 2005, 14 min.

• „Przyspieszony Przemyśl – Szczecin”- 2006, 23 min.

Dworzec kolejowy w Przemyślu. Codzienna krzątanina setki podróżnych. Rusza pociąg do Szczecina. Chrypiący głos megafonu zapowiadający odjazd. Najdłuższa trasa w Polsce. Ponad 900 km. W Szczecinie będziemy za 20 godzin. Trasa pociągu prowadzi przez Rzeszów, Wrocław, Katowice, Kraków, Częstochowę, Łódź, Poznań i Gorzów Wielkopolski. W tym pociągu Edward Stachura spędził sporą część swego życia . Tu jadł, spał, pił wódkę i pisał. Tu szukał „prawdziwego człowieka”. Nigdy więcej nie wymienimy nazwiska Stachury. Po prostu odbędziemy tę podróż w 25 lat po jego śmierci...

REPORTAŻE TELEWIZYJNE – WYPRODUKOWANE DLA TVP:

• „Mojej wnuczce”- 2002
• „Serce wsi” - 2002
• „Cyfrowa moralność”- 2003
• „Ballada o czwartej powiatowej”- 2003
• „Komu nawiązkę”- 2003
• „Śruba”- 2003
• „Las grozy”- 2003
• „Fałszywka” – 2003
• „Sezon na umieranie” - 2003
• „On tylko był chory” - 2003
• „Prawo do prawdy” - 2004
• „Regulamin z bidula” - 2004
• „Podwójna izolacja” - 2004

WIDEOKLIPY:

• Roan „Jak wilk” – 2000
• Ayaju Fusion „Amanecer” – 2006
• Viola Brzezińska „Druga po bogu” – 2007
• Kasia Zet „Przytul mnie” – 2007

WSPARCIE PROJEKTÓW FILMOWYCH:

• „Szczury” – 2003, reż. Paweł Żydowicz, Grzegorz Bojanowski
• „Gry Polowe” – 2003, reż. Tomasz Gwinciński
• „Jak drzewo bez liści” – 2003, reż. Wojciech Zaguła, videoclip
• „Marcepanowy” Gribojedow – 2004, reż. Katarzyna Trzaska, videoclip
• „Spod Alhambry Czarny Don” Brathanki – 2005, videoclip
• „Sacrum” Mezo i Katarzyna Wilk – 2006, videoclip
• „Magnes” Reni Jusis – 2007, videoclip
• „Łąka Zielonka” – 2007, reż. Anna Goślicka
• „Najświętsze słowa naszego życia” – 2007, reż. Waldemar Grzesik
• "EM" - 2009, reż. Sindre Sandemo, etiuda studencka PWSFTviT
• "Aria dla szatniarza" - 2009, reż. Mark R. Wegner , etiuda studencka PWSFTviT
• "Toń" - 2009, real. Michał Łuka, etiuda studencka PWSFTviT
• "Barbakan" - 2010, reż. Bartłomiej Żmuda
• "2" - 2020, reż. Wojciech Faruga, rejestracja spektaklu teatralnego w ramach projektu "Drugi pokój w sieci"
• "Miasto" - 2020, reż. Marcin Sauter